|
|
" นับถอยหลังสู่ฟุตบอลจตุรมิตรสามัคคี...กับความทรงจำของชาวสวนบอร์ด " |
|
|
เหลืออีก 21 วัน เองนะครับ สำหรับงานฟระเพณีฟุตบอลจตุรมิตรสามัคคี ที่กำลังจะมาถึง ทบทวนกันอีกครั้งครับสำหรับกำหนดการในปีนี้
วันเสาร์ที่ 17 พฤศจิกายน 2550
เวลา 14.00 น. ระหว่าง โรงเรียนสวนกุหลาบวิทยาลัย กับ โรงเรียนกรุงเทพคริสเตียนฯ
เวลา 16.00 น. ระหว่าง โรงเรียนเทพศิรินทร์ กับ โรงเรียนอัสสัมชัญ
วันจันทร์ที่ 19 พฤศจิกายน 2550
เวลา 14.00 น. ระหว่าง โรงเรียนเทพศิรินทร์ กับ โรงเรียนกรุงเทพคริสเตียนฯ
เวลา 16.00 น. ระหว่าง โรงเรียนสวนกุหลาบวิทยาลัย กับ โรงเรียนอัสสัมชัญ
วันพุธที่ 21 พฤศจิกายน 2550
เวลา 14.00 น. ระหว่าง โรงเรียนสวนกุหลาบวิทยาลัย กับ โรงเรียนเทพศิรินทร์
เวลา 16.00 น. ระหว่าง โรงเรียนอัสสัมชัญ กับ โรงเรียนกรุงเทพคริสเตียนฯ
วันที่ 24 พฤศจิกายน 2550
เวลา 14.00 น. - ชิงตำแหน่งที่ 3
เวลา 16.00 น. - ชิงชนะเลิศ
ตอนนี้ผมก็เชื่อว่าหลายๆฝ่ายคงต่างพยายามทำหน้าที่ของชาวสวนกุหลาบอย่างเต็มที่ ( หรือเปล่า? )
กระทู้นี้ผมเลยอยากจะให้ชาวสวนบอร์ดช่วยกันมาเล่า แบ่งปัน ประสบการณ์ดีๆในฟุตบอลจตุรมิตรของแต่ละคนกันครับ จะเป็นเรื่องเกี่ยวกับอะไรก็ได้ครับ การแปรอักษร การเชียร์บอล นักบอล ฯลฯ
ลองเล่ากันคนละเรื่องสองเรื่อง แบ่งปันให้น้องๆได้อ่านกันดีมั้ยครับ จตุรมิตรที่กำลังจะมาถึงคราวนี้ จะได้เป็นจตุรมิตรที่น่าจดจำของชาวสวนกุหลาบอีกครั้งหนึ่ง
*******************************
สำหรับผมนนะ ผมคงต้องขอพูดถึงการเห็นภาพของการบูมสวนฯที่ใหญ่ที่สุด เท่าที่ผมเคยเป็นเด็กสวนฯมา เหตุการเมื่อปี พศ. 2544 ครับ
วันนั้นสวนกุหลาบเข้าชิงกับคริสเตียน เด็กสวนฯคาดหวังกับการเข้าชิงรายการนี้มากครับ เรพาะตลอดระยะเวลา 5-6 ปีหลังสุด ทีมบอลของโรงเรียนเรา ตกอยู่ภายใต้ร่มเงาของคริสเตียนมาตลอด
ถึงแม้จะเบียดได้แชมป์โอวัลตินคัพมาในปีก่อนหน้านั้น แต่ภาพรวมก็ยังถือว่าเป็นรองอยู่ดี และเช่นกันตลอดการแข่งขันสวนฯของเราก็เป็นรองคริสเตียนอยู่พอสมควร และแล้วคริสเตียนก็นำเราไป 1-0 ทั้งที่เหลือเวลาการแข่งขันอีกไม่มาก
กองเชียร์เงียบสนิทไประยะเวลาหนึ่ง แต่แล้ว กองเชียร์ที่ถูกขนานนามว่า กองเชียร์ปีศาจ ก็ถูกปลุกขึ้นมา ในความตะลึงงงงวยนั้นเอง ก็มีเสียงร้องเพลงนำขึ้นมาว่า
"เลือดชมพู-ฟ้าเรามันเข้มข้น..."
และนั่นเป็นเพลงสวนเผด็จศึกทีดังที่สุดในการแข่งขันจตุรมิตรในครั้งนั้น ( ทั้งๆที่บอลเราตามอยู่ )
ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อครับว่า กองเชียร์มีผลกับนักบอลจริงๆ เห็นได้ชัดว่า เพลงสวนเผด็จศึกรอบนี้นี่เอง ที่ทำให้นักบอลมีแรงฮึดกลับมาสู้กันอีกซักครั้ง
และแล้วสวนก็ทำได้ก่อนหมดเวลาไม่กี่นาที
สวนตีเสมอได้ ผมจำไม่ได้แล้วว่าคนที่ยิงประตูตีเสมอนั้นชื่ออะไร จำไม่ได้แล้วว่ายิงอย่างไร เพราะวินาทีนั้น ผมกำลังบูมสวนฯด้วยเสียงที่ดังที่สุดเท่าที่เคยบูมมา
สแตนด์กองเชียร์ที่ถูกขนานนามว่า กองเชียร์ปีศาจ เฮกันอย่างบ้าคลั่ง เหมือนได้แชมป์ ในขณะที่ฝั่งคริสเตียน ร้องไห้เหมือนเสียแชมป์ ทั้งๆที่สกอร์ยังคงเสมอกันอยู่
ผมจบลงด้วยสกอร์ 1-1 สวนกุหลาบกลับมาครองแชมป์แบบแชมป์ร่วมได้เป็นครั้งแรกในรอบ 6 ปี คริสเตียนเป็นแชมป์แบบแชมป์ร่วมครั้งที่ 3 ติดต่อกัน
แสตนด์สวนดีใจสนามแทบแตก กองเชียร์คริสเตียนเสียใจเหมือนบอลตกชั้น
แต่เหตุการณ์การคว้าแชมป์วันนั้น ทำให้เกิดการบูมสวนฯที่ใหญ่ที่สุดเท่าที่ผมเคยเห็นมา ( ถึงแม้จะไม่ใหญ่เท่ากับ จตุรมิตร ในครั้งต่อๆมาก็ตาม )
จำได้ว่าวันนั้นไม่มีคำว่าแก่หรือเด็ก ทุกๆคนต่างบูมสวนฯกันให้ตายกันไปข้าง
เพลงถ้วย ถูกร้องขึ้นมาอย่างกึกก้องทั่วสนาม
คืนนั้นผมกลับบ้านด้วยรอยยิ้มพร้อมๆกับรอยยิ้มที่เห็นได้จากหน้าพี่ๆน้องๆชาวสวนกุหลาบ
คืนนั้นเป็นวันที่ผมมีความสุขที่สุด
*********************************
ยังไงก็ลองเล่ากันมาคนละเรื่องสองเรื่องนะครับ คิดซะว่ามาแบ่งปันประสบการณ์กัน
อ่อ ใครที่เข้ามาอ่านกระทู้นี้แล้วคิดจะป่วน ขอให้หยุดความคิดนี้ไว้นะครับ
ขอบคุณครับ |
|
|
27 ต.ค. 50 / 20:08 |
|
0
0
|
|
|
|
|
|
view 1930 : discuss 37 : rating - : bookmarked 0 : vote 1
|
58.8.182.221
|
|