ครูสวนกุหลาบกับลูกศิษย์ :: โต๊ะสวนฯ

	สิทธิพิเศษสำหรับสมาชิก : โพสต์รูป, รูปแบบตัวอักษร, ไอคอน, bookmark, ค้นหาข้อความ ฯลฯ

" ครูสวนกุหลาบกับลูกศิษย์ "

ครูภาษาไทยท่านหนื่ง สอนพวกเราหลายชั้น จนกระทั่ง ม ปลาย
ท่านดุมากกก ผมเคยโดนหวดกลางห้องสอบ เพราะสอบเสร็จแล้วเกิดเบลอ เดินถือสมุดคำตอบออกไปนอกห้อง สักพักใหญ่ ก่อนนืกขื้นได้ นำกลับมาส่ง

เมื่อท่านเกษียณ เพื่อนของผม วีรศักดิ์ ฮุนเมฆาเวทย์ มอบบ้านที่รังสิตให้ท่านพักมาเห็นจะสิบ ยี่สิบปีปีได้แล้ว ลูกศิษย์ผลัดเปลี่ยนกันไปรับท่านมาเที่ยว ทานอาหารทุกเสาร์ อาทิตย์
ท่านเป็นโสด

เมื่อท่านไปอยู่ใหม่ โทรศัพท์ยังเข้าไม่ถืง เพื่อนของผมซื่งเป็นผู้บริหารใหญ่ในเครือ ซีพี สั่งการให้ลากสายยาวหลายกิโลจนถืงหมู่บ้าน นายตำรวจใหญ่ ลูกศิษย์ รีบไปตั้งกล่อง จุดตรวจที่บ้าน

คนในหมู่บ้านนับถือท่านว่า สร้างความสะดวก ปลอดภัย และเส้นใหญ่

เมื่อพวกเราพบท่าน จะมอบเงินให้ท่านใช้จ่าย

และช่วยกันดูแลท่าน

เพื่อนคนหนื่งรายงานสถานการณ์ไว้ใน osknetwork ว่า

อาจารย์อยู่บ้านหลังนี้คนเดียวครับ อาจารย์บอกว่าชอบอากาศที่นี่มากเพราะเป็นทุ่งนาและมีเพื่อนบ้านดี คอยช่วยเหลือเกื้อกูลอาจารย์อยู่เสมอ เวลามีลูกศิษย์ไปหาอาจารย์จะดีใจและคุยไม่หยุดเลยครับ เรื่องที่อาจารย์มักเล่าอยู่เสมอเกียวกับวีรกรรมของเพื่อนรุ่นเรา เช่น

1.เมื่อครั้งที่อาจารย์ป่วยขาไม่ค่อยมีแรง ลูกศิษย์ที่ซื้อรถจักรยานอย่างดีให้อาจารย์ออกกำลังกายตอนเช้าๆ ก็คือคุณหมอพนิตย์ จิวะนันทประวัติ อาจารย์บอกว่าหมอพนิตย์เป็นคนทำคลอดให้หลานของอาจารย์ถึง 2 คน สมัยก่อนหมอพนิตย์มักจะพาครอบครัวไปเยี่ยมอาจารย์ แต่ระยะหลังไม่ทราบว่าหายไปไหน ทราบว่าไม่สบายเส้นเลือดในสมองแตก ไม่รู้เป็นอย่างไรบ้าง อาจารย์เป็นห่วงครับ

2. เมื่อครั้งที่อาจารย์ประสบอุบัติเหตุหกล้มหน้าฟาดพื้น ลูกศิษย์คนแรกที่อาจารย์นึกถึงคือหมอพนิตย์ครับ อาจารย์โทรหาหมอพนิตย์แต่หมอติดต้องผ่าตัดคนไข้ หมอพนิตย์เลยโทรหาหมอซื่อตรง หมอซื่อตรงทราบเรื่องเลยทิ้งงานทุกอย่างทันทีขับรถบึ่งมาหาอาจารย์ พาอาจารย์ ไปเอกซ์เรย์สมอง และตรวจรักษา เมื่อพามาส่งบ้าน ปรากฎว่าประตูบ้านปิดไม่ได้เพราะลูกปืนแตก หมอซื่อตรงก็เลยต้องทำหน้าที่ช่าง ออกไปซื้อลูกปืน และเป็นคนเปลี่ยนลูกปืนล้อเลื่อนประตูคนเดียว กว่าจะเสร็จก็มืดค่ำพอดี หมอทำได้อย่างไรครับ เก่งมากครับ

3. เมื่ออาจารย์กระดูกสะโพกแตกหัก หลานอาจารย์เป็นคนพาอาจารย์ไปโรงพยาบาลพระมงกุฏ ซึ่งมีศิษย์เก่าสวนฯอยู่ที่นี่หลายคน เป็นรุ่นน้องของเรา หมอที่แผนกออโธปิดิกส์ ก็เลยจัดห้องพิเศษที่เตรียมไว้สำหรับนายทหารยศนายพลให้อาจารย์ได้พักรักษาตัว ได้จัดทีมผ่าตัดซึ่งเป็นศิษย์เก่าสวนฯทั้งชุดทำการผ่าตัดใส่เหล็กอย่างดีให้อาจารย์ ในการนี้ผมได้แจ้งให้เพื่อนๆร่วมรุ่นทราบและพวกเราได้ระดมเงินช่วยเหลือค่ารักษาพยาบาลอาจารย์ทุกอย่าง ซึ่งอาจารย์รู้สึกซาบซึ้งในความมีน้ำใจของพวกเราเป็นอย่างมาก

4. เพื่อนรุ่นเราอีกคนหนึ่งที่อาจารย์มักพูดถึงคือ วิริยะ บุรณสิน บ้านของวิริยะอยู่แถวตลาดไท สมัยก่อนวิริยะมักจะไปเยี่ยมอาจารย์อยู่เสมอ ทุกครั้งที่เข้าไปก็จะนำเครื่องอุปโภคบริโภคเข้าไปฝากอาจารย์อยุ่เนืองๆ ระยะหลังๆนี้วิริยะมาไม่ไหว เพราะเป็นโรคไต ต้องฟอกเลือดสัปดาห์ละ 2 ครั้ง ถึงตัวจะไม่ไปแต่วิริยะ ก็ไม่ละความพยายามได้ว่าจ้างแท็กซี่ให้นำเข้าของไปให้อาจารย์อยู่เสมอ วิริยะบอกว่าเพราะอาจารย์บ้านอยุ่ไกลไปไหนมาไหนไม่สะดวก จึงเป็นฝ่ายจัดหาเสบียงให้อาจารย์อยู่เสมอ ทำให้อาจารย์ซาบซึ้งในน้ำใจของลูกศิษย์เป็นอย่างยิ่ง

5. อีกคนหนึ่งที่อาจารย์เล่าทีไรก็ขำและซาบซึ้งในความมีน้ำใจอย่างยิ่งคือ มานิต อติวานิชยพงศ์ คือ ก่อนที่อาจารย์จะย้ายมาอยู่หมู่บ้านนี้ อาจารย์เคยอาศัยอยู่กับน้องชายอยู่บ้านแถวคลองประปา ประชาชื่น หมู่บ้านซีเมนต์ไทย มีช่วงหนึ่งที่อาจารย์ป่วย ไอมากๆ มานิตทราบเรื่องก็อุตส่าห์ถ่อสังขารไปแถวเยาวราช ไปหาซื้อหล่อทั้งก้วยเพื่อนำไปให้อาจารย์ หิ้วพะรุงพะรังแล้วไปถามหาบ้านอาจารย์ทั้งที่ไม่รู้จักบ้าน ทำเอาอาจารย์ซาบซึ้งจนน้ำตาคลอ ชุดเก้าอี้สนามที่บ้านอาจารย์มานิตก็เป็นคนจัดหาจากศรีไทยซุปเปอร์แวร์ไปให้ ทุกเทศกาลปีใหม่มานิตจะพาครอบครัวไปสวัสดีปีใหม่และพาอาจารย์ออกไปเลี้ยงข้าวครับ

6. สำหรับตัวผม ผมจะไปเยี่ยมอาจารย์อย่างต่ำปีละประมาณ 4-5 ครั้ง (ไปสวัสดีปีใหม่, พาอาจารย์ไปกินข้าวในวันคล้ายวันเกิดและให้อาจารย์ได้เลือกหาของขวัญวันเกิดด้วยตัวเอง, หาขนมไหว้พระจันทร์ไปฝากอาจารย์เพราะอาจารย์ชอบกินขนมไหว้พระจันทร์ไส้ทุเรียนล้วน, เป็นต้น) อีกเรื่องหนึ่งที่อาจารย์มักจะคุยเขื่อง คือช่วงที่อาจารย์ไปอยู่ที่หมู่บ้านเทพธารินทร์นี้ใหม่ๆ ทางโครงการไม่สามารถหาโทรศัพท์ให้อาจารย์ใช้ได้ เพราะแถวนั้นไม่มีคู่สายครับ บังเอิญตอนนั้นผมทำงานอยู่ที่ เทเลคอมเอเซียฯ(ก่อนที่จะเปลี่ยนเป็น ทรูคอร์ปอเรชั่น) ผมบอกลูกน้องให้ลองหาคู่สายโทรศัพท์ให้อาจารย์ด้วย พอลูกน้องทราบว่าเป็น VIP ของพี่วี ก็ไม่รู้ไปลากคู่สายมาจากไหนระยะทางหลายกิโลเมตร พร้อมแถมเบอร์โทรศัพท์สวยๆให้ด้วย อาจารย์สิริเพ็ญก็เลยโด่งดังเป็นที่ซูฮกของคนในหมู่บ้านนั้นทันที นอกจากนั้นลูกศิษย์อาจารย์ที่เป็นนายตำรวจก็เอากล่องแดงไปติดที่รั้วหน้าบ้าน เพื่อให้ตำรวจสายตรวจเข้าไปตรวจตราอยู่เป็นประจำ เส้นใหญ่จริงๆ

เรื่องที่เล่ามาทั้งหมดนี้ก็เป็นเพียงตัวอย่างที่ลูกศิษย์สวนกุหลาบฯ ปฏิบัติต่ออาจารย์ที่เคารพรัก ซึ่งอาจารย์มักพูดถึงอยู่เสมอเวลาไปเยี่ยมท่าน ผมจึงนำมาเล่าให้เพื่อนๆฟัง เพื่อนคนใดที่คิดถึงอาจารย์และอย่ากไปเยี่ยมท่านบ้าง ก็โทรไปหาท่านก่อนที่เบอร์
26 ก.พ. 56 / 08:45

26 ก.พ. 56 / 08:52

(6859) : n/a : n/a : n/a

view 4012 : discuss 5 : rating - : bookmarked 0 : vote 0

#1# - 675770

ในยุคที่ผมเรียน สวนกุหลาบมีอาจารย์นิสิตฝืกสอนจากจุฬา ปีละ 8-9 คน
ท่านมาจากครุศาสตร์

ครูฝืกสอนชั้น มศ 1 ทำหน้าที่ดูแลพวกเราอย่างใกล้ชิด คือ ครู นิภาพร พวกเราประทับใจท่านมาก ท่านเป็นอาจารย์ที่ ม ราชภัฎ นครปฐม

สิ่งที่นักเรียนต้องการจากครู คือ ความรัก ความเข้าใจ ความห่วงใย มีเมตตา

ที่แสดงออกด้วยสายตา คำพูด

นักเรียนแต่ละคนมีปัญหาแตกต่างกันไป บางคนมีปัญหาในครอบครัว บางคนมีปัญหาการเงิน บางคนมีปัญหาวัยรุ่น ฮอร์โมนเปลี่ยน

ทุกคนกำลังเรียนรู้จัดระเบียบตนเองในสังคม ต้องการผู้นำทาง ต้องการกำลังใจ ต้องการความรัก และกำลังใจ

สิ่งที่ครูสื่อถืงเรา เป็นกำลังใจ ความเชื่อมั่น ความแข็งแกร่งที่ติดตัวนักเรียนไปตลอดชีวิต

เราคิดถืงท่านเสมอ จำเนื้อหาที่ครูสอนไม่ได้แล้วล่ะ แต่จำแววตาของครูได้ เราทำให้ครูร้องให้กันหลายคน

เมื่อเลี้ยงรุ่นประจำปี ครูฝืกสอนของพวกเรามางานรุ่น ให้พวกเรากราบไหว้ด้วย

นิสิตฝืกสอนคนหนื่งชื่อ ประภาศรี สีหอำไพคือ ศาสตราจารย์ ประภาศรี สีหอำไพ แห่งคณะ ครุศาสตร์ จุฬา

ท่านส่งจดหมายมาถืงหร่อง และหรองนำมาถ่ายทอดถืงเพื่อนในรุ่น

เพื่อนๆทุกคน,

e-mailจากอาจารย์ประภาศรี แสดงความชื่นชมการจัดงานเมื่อวันอาทิตย์ที่ผ่านมา ผมก็ได้รับพร้อมกับหมอเจริญ แต่ยังไม่ได้ส่งต่อ เพราะอยากจะส่งต่อพร้อมกับอีกฉบับหนึ่ง แต่เนื่องจากเห็นว่า ท่านเขียนแบบส่วนตัว เลยโทร.ขออนุญาตอาจารย์ก่อน
ผมกับหมอเจริญได้รับe-mailฉบับนี้ เมื่อวันที่ 4 มิถุนายน 2553 อาจารย์พูดถึงเรื่องถูกตียกชั้นที่พวกเราเข้าใจว่าเพราะไปทำให้ท่านร้องไห้ โดยเล่าถึงความรู้สึกของอาจารย์เอง พร้อมกับสรุปว่า
"...ถ้าการฝึกสอน ไม่มีลูกศิษย์อย่างพวกคุณที่สวนกุหลาบ ครูคงไม่ได้เป็นศาสตราจารย์อย่างทุกวันนี้"
อาจารย์บอกเพิ่มเติมเมื่อผมโทร.ไปขออนุญาตว่า เกรดการฝึกสอนที่สวนกุหลาบครั้งนั้น ได้ A+ครับ ท่านเขียน ดังนี้

".........................ในความจำของครู ไม่ได้เกี่ยวกับนักเรียนเท่าไร แต่เกี่ยวกับครูของครูมากกว่า ตอนครูฝึกสอน อาจารย์นิเทศก์ที่จะชี้เป็นชี้ตายชื่ออาจารย์นฤมล สุนทราณู ท่านดุมากกกกก พวกเรากลัวกันทุกคน ครูทั้งกลัวทั้งรัก รู้ไหม บางวัน ครูเตรียมการสอนแล้วไปให้ท่านcomment ที่คณะ กว่าจะจบ 5 steps (tech.of teaching )ท่านก็อยู่ช่วยครูจนเย็นมาก การฝึกสอนจึงเป็นการอุทิศชีวิตจิตวิญญาณครูหลายชั้น ตั้งแต่ครูของครูมาถึงครูของคุณ พอมาสอนใหม่ๆ ครูผ่านทุกเรื่องมาจนแต้มที่การคุมวินัยในห้อง มันก็เลยอัดอั้นตันใจ หลบไปยืนนอกห้องก็เท่านั้น จะร้องไห้หรืออะไรครูก็ไม่ได้จำ แต่ก็ไม่ได้โกรธขึ้งอะไรลูกศิษย์ นอกจากขัดใจที่ตัวเองทำไม่ดี สอนไม่เป็น ดังนั้นแม้เวลาต่อมา ครูจะบังเอิญเดินผ่านห้องไปเห็นพวกคุณโดนตีอยู่สี่-ห้าคน มารู้ทีหลังว่าโดนทั้งห้อง ครูก็ยังไม่ได้นึกว่าตัวเองเป็นสาเหตุ แถมก็ไม่เห็นมีใครโกรธครูสักคน เราก็รักกันดีจนจบการฝึกสอน ครูว่าเราก็อายุห่างกันแค่เหมือนพี่กับน้องเท่านั้น เพราะตอนนี้คุณก็เกษียณกันหมดแล้ว

สรุปว่า ถ้าการฝึกสอน ไม่มีลูกศิษย์อย่างพวกคุณที่สวนกุหลาบ ครูคงไม่ได้เป็นศาสตราจารย์อย่างทุกวันนี้ เราต่างได้เรียนรู้ซึ่งกันและกัน ผ่านช่วงชีวิตที่ประทับใจร่วมกัน เป็นบุญของพวกเราที่จะได้หวนทวนความหลังกันอีก ดีใจมากที่จะได้พบคุณครูศิริเพ็ญคนสวยอีก ท่านเป็นครูพี่เลี้ยงที่เอาใจใส่ช่วยเหลือครูมาตลอด เพื่อนครูที่มาฝึกสอนด้วยกัน ได้คุยกับเทวะทินนาและนิภาพร ต่างดีใจที่จะพบชาว"สีงามอร่ามหรูชมพู-ฟ้า งามยั่วยวนชวนประชาให้เห็นเด่น"กันอีก มากันแยะๆนะคะ คิดถึงทุกคน ประภาศรี สีหอำไพ"

จากที่อาจารย์เขียนความรู้สึกมา ผมไม่แปลกใจเลยว่า ทำไมครูฝึกสอนทุกคนกับพวกเรา แม้จะได้สอนและเรียนกันเพียงเทอมเดียว ต่างก็มีความรู้สึกประทับใจกันมาก ไม่น้อยกว่าครูอาจารย์ที่สอนประจำ และตั้งแต่วันนั้นจนถึงวันนี้ แม้จะไม่ได้พบกันมาเกือบ 50 ปี แต่ก็ไม่สายเกินไป จนพี่(พล อ.ท.)ชุมศักดิ์ฯ อุปนายกสมาคมศิษย์เก่าฯ ที่มาร่วมงาน ถามผมว่า ไปตามกันมาได้อย่างไร พี่ประทับใจการเชิญครูฝึกสอนมาก ถึงกับโทร.ไปบอกประธานรุ่นว่า อยากให้ติดตามครูฝึกสอนมางานรุ่นบ้าง ผมหวังว่า การจัดงานครั้งต่อๆไป ครูอาจารย์และเพื่อนๆคงจะมากันมากกว่านี้นะครับ - หร่อง
26 ก.พ. 56 / 09:18
0 0

jaguar (6859) : n/a : n/a : n/a

followup id 675770 124.121.97.13

#2# - 675771

วันนี้ เป็นวันสำคัญ วัน จากเหย้า ของนักเรียนชั้น ม 6
ทุกคนได้เรียนรู้จากครู จากเพื่อน จากประวัติศาสตร์โรงเรียน
มีชีวิตจริงของนักเรียนสวนกุหลาบที่จบการศืกษาไปแล้วให้ได้เรียนรู้
ขอให้เก็บความประทับใจที่งดงามเอาไว้ เป็นความแข็งแกร่งของชีวิต
สำหรับพวกเราที่ติดตามชีวิตพวกคุณมา
นักเรียนรุ่นนี้สร้างความทรงจำที่ยิ่งใหญ่ งดงาม ให้ผู้คน

เกินกว่าร้อยปีที่ผ่าน โรงเรียนนี้ไม่เคยเพอร์เฟคท์ ไม่ว่ายุคใด
แต่ก็ได้สร้างคนที่แข็งแกร่งให้ประเทศตลอดมา

https://www.youtube.com/watch?v=OG49glGm2Xs
26 ก.พ. 56 / 09:45
0 0

jaguar (6859) : n/a : n/a : n/a

followup id 675771 124.121.97.13

#3# - 675772

ครูฝืกสอนของพวกเรา ยังติดตามข่าวคราวของโรงเรียนสวนกุหลาบเสมอ
สวนบอร์ดเป็นช่องทางหนื่ง

คิดถืงครูทุกท่านครับ ดีใจที่ครูมีความสุข ร่างกายแข็งแรง
ความปรารถนาดี มีเมตตาที่ครูให้เราในช่วงเวลาไม่นาน เป็นความทรงจำ เป็นพลังงานที่นักเรียนรุ่นนั้นประสบความสำเร็จ

ครูบอกว่าครูภูมิใจกับนักเรียนที่ครูได้สอนมาก
ท่านติดตามผลงานของพวกเราตลอดมา
มอบเพลงนี้บูชาครู
ด้วยรัก และเคารพ

ใน youtube นี่ไม่ใช่ลูกศิษย์ครูนะครับ รุ่นผมหน้าตาดีกว่านี้เยอะ 55

http://www.youtube.com/watch?v=-wR1UR-HY2Y
26 ก.พ. 56 / 10:10
0 0

jaguar (6859) : n/a : n/a : n/a

followup id 675772 124.121.97.13

#4# - 675778

ครูสวนกุหลาบเป็นครูที่สุดยอดที่สุดแล้วครับ
เป็นทั้งครู ทั้งแม่ ทั้งเพื่อน ของเด็กๆ

เคารพรักคุณครูทุกท่านมากๆครับ

27 ก.พ. 56 / 11:37
0 0

lZl CereBAS lZl 121 (1607) : n/a : n/a : n/a

followup id 675778 58.9.185.5

#5# - 676033

จำหน้าอาจารย์ท่านนี้ได้ครับ ใจดีมีเมตตามาก
แต่ผมลืมชื่อไปแล้ว
15 เม.ย. 56 / 02:52
0 0

tong potter (1144) : [ protect email from spamware ]

followup id 676033 125.24.28.206

กระทู้นี้ต้องล็อกอินก่อนแสดงความคิดเห็นครับ